Inspiratie voor geluk
‘Door mijn ziekte ben ik nog meer gedreven om de mooiste dingen uit het leven te halen’
Ilse Moerkerk (52) kreeg in 2014 voor de eerste keer de diagnose botkanker. Helaas kwam de kanker daarna nog twee keer terug en is op 1 oktober 2018 zelfs haar volledige rechterbeen geamputeerd. Na haar behandelingen in 2014 kwam ze voor een interview voor haar werk in contact met het lokale Centrum voor leven met en na kanker in Santpoort-Noord. Het werkinterview heeft slechts 5 minuten geduurd, want al snel ging het gesprek over haarzelf. ‘Er kwam onverwachts heel veel los. In eerste instantie focus je je namelijk volledig op de behandeling, op het herstel van je lichaam. Daarna heb je pas ruimte in je hoofd om te beseffen wat er allemaal gebeurd en veranderd is. Dán is het belangrijk om te weten hoe je alles een plekje kunt geven en de draad van je leven weer op kunt pakken. Het Centrum voor leven met en na kanker heeft mij daar enorm bij geholpen.’ Op 14 mei fietst ze op haar handbike mee om aandacht te vragen voor leven met en na kanker.
‘Ik ben nog steeds dezelfde Ilse van voordat ik kanker kreeg, maar ik sta nu wel echt anders in het leven. Dat gezondheid een vanzelfsprekendheid is, is in één klap veranderd. Ik ging van een hard werkende vrouw, naar iemand die pas op de plaats moet maken en afhankelijk is van een rolstoel. Het fysieke stuk is absoluut veranderd. Maar ik ben me nu nog bewuster van kleine geluksmomentjes. Ik heb geleerd om zelf de lichtjes in de tunnel op te hangen. Die tunnel is in het begin ontzettend donker en lijkt uitzichtloos. Vooral als je geen idee hebt waar je het zoeken moet. Voor mij werkte het om het per dag te bekijken. Na de diagnose is je toekomst een groot zwart gat. Het heeft mij enorm geholpen om doelen te stellen waar je naar toe kunt leven. Houvastmomentjes om door te kunnen gaan en positief te blijven. En als je doelen stelt, kun je ook mijlpalen vieren. In mijn geval waren dit de eerste stapjes met mijn prothese, tot voor het eerst weer onder de mensen komen in het theater. Dat waren hoera-momentjes. Door mijn ziekte ben ik er beter in geworden om de mooiste dingen uit het leven te halen.
Ook de ontmoetingen met lotgenoten in het Centrum voor leven met en na kanker hebben mij heel veel kracht gegeven. Soms twijfel je aan jezelf, maar als je je verhaal herkent in dat van een ander en ervaringen kunt delen met mensen die hetzelfde meemaken, is dat heel waardevol. Ik kreeg daar mogelijkheden aangereikt om mezelf verder te helpen en te ontwikkelen. Van verschillende gesprekken aan de keukentafel tot een cursus mindfulness om een stukje angst kwijt te raken. Veel mensen ervaren een drempel om bij een centrum binnen te stappen. Ik zou zeggen: gun jezelf die ervaring, het bracht mijn energie en positiviteit beetje bij beetje terug.
Wat mij het meeste geluk bracht in mijn proces met kanker? De steun van de mensen om mij heen. Ik hoefde het niet alleen te doen. Ook de grote hoeveelheid post, kaartjes om me een hart onder de riem te steken, was heel fijn. Maar waar ik ook heel gelukkig van word is dat ik ervaren en geleerd heb hoe sterk en veerkrachtig ik eigenlijk ben. Je overziet het in eerste instantie niet, maar als je het stapje voor stapje doet, zie je dat je het kan. Blijf denken in kansen en mogelijkheden. Op geluk moet je niet wachten, je moet het tegemoet gaan!!’
